tjakalaka!
Door: moeniemounie
Blijf op de hoogte en volg nienke&maartje
23 April 2010 | Zuid-Afrika, Pretoria
lieve mensen,
terwijl maart buiten bij het vuur de kamamma's het schort van het lijf vraagt zit ik eindelijk achter een computer met internet.
na een lange reis van 11,5 uur...gelukkig vlogen ze weer op tijd werden wij op cape town airport welkom geheten door onze chauffeur shariff. hij bracht ons naar onze eerste homestay van mamma mandisa. tot onze verbazing hadden we een heel huis tot onze beschikking met douche, bad en aparte wc. de wc was geheel aangekleedt....je kon niet eens meer zien waarmee je moest doortrekken. de meubels zijn overtrekken met stof maar ook met dik plastic...
de volgende morgen ontbijt met gebakken ei, cornflakes, melk, rooibosthee en gestoomd brood. heerlijk! mamma mandisa deelt ons mee dat ze geen auto kan rijden omdat ze een aft op haar tong heeft....je zou zeggen dat de arme afrikaan voor hetere vuren heeft gestaan maar haar zoon neville is opgetrommeld. van hem leren we de afrikaanse manier van begroeten. het handen schudden staat voor love, peace and prosperity. met ons busje vertrekken wij naar bloemendal. we hebben mooi uitzicht op de tafelberg waar geen lakentje op ligt. neville heeft de gave om 5 uur in een kwartier te praten...:) al snel blijkt dat ons programma veel te strak is. om van de ene naar de andere afspraak te komen kost al een uur terwijl voor onze afspraak een uur is gepland. ze zijn vergeten dat we er ook nog heen moeten rijden.
In Lewandle(township vlakbij stellenbosch) bezoeken wij een klein museum over het ontstaan van de township. een nieuwe gids leidt ons met veel liefde rond....tijd dringt alweer...we moeten door naar mamma swartbooi. een kamamma met een homestay in Kayamandi. het huis ligt vlak voor de echte sloppen. wij gaan met haar koken...en ondertussen moet maart haar interview doen. de gehele township loopt in en uit en je hebt geen idee wat al die mensen daar doen. Wij eten voor het eerst tjakalakka (iets met groene peper, wortel en uien), kip, pompoen en gemberbier. met een goed gevulde buik vertrekken we naar mamma esme. zij woont iets hoger in het township. terwijl maart haar interview heeft loop ik met Neville en Yellow (een ijzerdraadkunstenaar uit een township bij klapmuts) langs alle sloppen. kinderen hollen om je heen en vinden het maken van foto's fantastisch. de armoede die je ziet is niet te bevatten. toch zijn de kinderen blij en als je vrouwen aanspreekt lachen ze en zeggen tevreden te zijn. regelmatig ruikt het enorm naar riool en kom ik langs standjes waar alle ingewanden van geiten etc worden verkocht. tussen de huizen liggen de skeletten van de geslachtte dieren.
na een kop thee bij mamma esme rijden wij naar klapmuts waar wij afscheid nemen van Yellowman. we zetten hem af bij zijn kantoor. vlak voor zijn township is een openbare telefoon. mensen die zijn kunst mooi vonden gaf hij het nummer van de telefooncel. er is tenslotte altijd iemand in de buurt om hem te beantwoorden. zo loopt hij nooit een opdracht mis. wat een lieve, optimistische man. hij doet veel voor de jeugd in de townships. als je met hem daardoor heen loopt merk je dat veel jongeren hem kennen en hem als voorbeeld. nemen.
nu is het tijd om overstappen in de auto van onze nieuwe chauffeur....Ibrahim (you are a moslim....) het is een zeventig jarige man met een geweldig gezicht en stem. als snel blijkt dat hij onze humor deelt. om 6 uur rijden wij de oprijlaan op (auto in de garage!!) van mamma Ina. een klein vrouwtje die zich ook inzet voor kinderen van moeders die alcohollist zijn (ook tijdens hun zwangerschap). morgen zullen wij samen met haar dit project bezoeken.
Eerst hebben wij een diner bij mamma divine. een geweldig mens met 2 honden en een dochter. ze is niet groter dan 1.45 maar pit genoeg. Ze vertelt zich te verheugen op de wk...zelf gaat ze niet naar het stadion....daar komt gedonder. ze kijkt op de tv. haar dochter helpt haar in de keuken. ze heeft haast. over de gedekte tafel ligt een laken...als hans klok zwiept ze hem weg en we moeten gaan zitten. de soep is nog niet op of de tjakalakka staat al op tafel....wat een verrassing ook de pompoen en kip zijn weer van de partij. ze zegt regelmatig dat ze normaal om 5 uur naar bed gaat.....best vroeg. Haar dochter is 27 en verloofd.....wanneer gaan ze trouwen willen wij weten....vraag haar maar...er zit geen schot in....duidelijk niet naar moederszin.
ze heeft humor dat is leuk. ze vertelt dat ze al 15 jaar zingt voor haar hond....anders wil hij niet eten. na een gezellige avond met veel plezier lopen we naar het huis van mamma Ina. Haar man doet niks en zit nog steeds in trainingspak op de bank. als hij in bed ligt is de grootste inspanning die ik van hem heb gehoord of gezien, een paar enorme boeren en toen was het stil.
maart en ik proberen al onze apparatuur op te laden en onszelf ook...we zijn moe van alle indrukken maar wat is het een prachtig land!!
we genieten met volle teugen en zijn blij dat wij deze kans hebben gekregen om deze reis samen te maken.
we proberen zo snel mogelijk weer iets hierop te zetten zoals foto's etc.
dikke afrikaanse kussen en een drukkie!!
maartje & nienke
terwijl maart buiten bij het vuur de kamamma's het schort van het lijf vraagt zit ik eindelijk achter een computer met internet.
na een lange reis van 11,5 uur...gelukkig vlogen ze weer op tijd werden wij op cape town airport welkom geheten door onze chauffeur shariff. hij bracht ons naar onze eerste homestay van mamma mandisa. tot onze verbazing hadden we een heel huis tot onze beschikking met douche, bad en aparte wc. de wc was geheel aangekleedt....je kon niet eens meer zien waarmee je moest doortrekken. de meubels zijn overtrekken met stof maar ook met dik plastic...
de volgende morgen ontbijt met gebakken ei, cornflakes, melk, rooibosthee en gestoomd brood. heerlijk! mamma mandisa deelt ons mee dat ze geen auto kan rijden omdat ze een aft op haar tong heeft....je zou zeggen dat de arme afrikaan voor hetere vuren heeft gestaan maar haar zoon neville is opgetrommeld. van hem leren we de afrikaanse manier van begroeten. het handen schudden staat voor love, peace and prosperity. met ons busje vertrekken wij naar bloemendal. we hebben mooi uitzicht op de tafelberg waar geen lakentje op ligt. neville heeft de gave om 5 uur in een kwartier te praten...:) al snel blijkt dat ons programma veel te strak is. om van de ene naar de andere afspraak te komen kost al een uur terwijl voor onze afspraak een uur is gepland. ze zijn vergeten dat we er ook nog heen moeten rijden.
In Lewandle(township vlakbij stellenbosch) bezoeken wij een klein museum over het ontstaan van de township. een nieuwe gids leidt ons met veel liefde rond....tijd dringt alweer...we moeten door naar mamma swartbooi. een kamamma met een homestay in Kayamandi. het huis ligt vlak voor de echte sloppen. wij gaan met haar koken...en ondertussen moet maart haar interview doen. de gehele township loopt in en uit en je hebt geen idee wat al die mensen daar doen. Wij eten voor het eerst tjakalakka (iets met groene peper, wortel en uien), kip, pompoen en gemberbier. met een goed gevulde buik vertrekken we naar mamma esme. zij woont iets hoger in het township. terwijl maart haar interview heeft loop ik met Neville en Yellow (een ijzerdraadkunstenaar uit een township bij klapmuts) langs alle sloppen. kinderen hollen om je heen en vinden het maken van foto's fantastisch. de armoede die je ziet is niet te bevatten. toch zijn de kinderen blij en als je vrouwen aanspreekt lachen ze en zeggen tevreden te zijn. regelmatig ruikt het enorm naar riool en kom ik langs standjes waar alle ingewanden van geiten etc worden verkocht. tussen de huizen liggen de skeletten van de geslachtte dieren.
na een kop thee bij mamma esme rijden wij naar klapmuts waar wij afscheid nemen van Yellowman. we zetten hem af bij zijn kantoor. vlak voor zijn township is een openbare telefoon. mensen die zijn kunst mooi vonden gaf hij het nummer van de telefooncel. er is tenslotte altijd iemand in de buurt om hem te beantwoorden. zo loopt hij nooit een opdracht mis. wat een lieve, optimistische man. hij doet veel voor de jeugd in de townships. als je met hem daardoor heen loopt merk je dat veel jongeren hem kennen en hem als voorbeeld. nemen.
nu is het tijd om overstappen in de auto van onze nieuwe chauffeur....Ibrahim (you are a moslim....) het is een zeventig jarige man met een geweldig gezicht en stem. als snel blijkt dat hij onze humor deelt. om 6 uur rijden wij de oprijlaan op (auto in de garage!!) van mamma Ina. een klein vrouwtje die zich ook inzet voor kinderen van moeders die alcohollist zijn (ook tijdens hun zwangerschap). morgen zullen wij samen met haar dit project bezoeken.
Eerst hebben wij een diner bij mamma divine. een geweldig mens met 2 honden en een dochter. ze is niet groter dan 1.45 maar pit genoeg. Ze vertelt zich te verheugen op de wk...zelf gaat ze niet naar het stadion....daar komt gedonder. ze kijkt op de tv. haar dochter helpt haar in de keuken. ze heeft haast. over de gedekte tafel ligt een laken...als hans klok zwiept ze hem weg en we moeten gaan zitten. de soep is nog niet op of de tjakalakka staat al op tafel....wat een verrassing ook de pompoen en kip zijn weer van de partij. ze zegt regelmatig dat ze normaal om 5 uur naar bed gaat.....best vroeg. Haar dochter is 27 en verloofd.....wanneer gaan ze trouwen willen wij weten....vraag haar maar...er zit geen schot in....duidelijk niet naar moederszin.
ze heeft humor dat is leuk. ze vertelt dat ze al 15 jaar zingt voor haar hond....anders wil hij niet eten. na een gezellige avond met veel plezier lopen we naar het huis van mamma Ina. Haar man doet niks en zit nog steeds in trainingspak op de bank. als hij in bed ligt is de grootste inspanning die ik van hem heb gehoord of gezien, een paar enorme boeren en toen was het stil.
maart en ik proberen al onze apparatuur op te laden en onszelf ook...we zijn moe van alle indrukken maar wat is het een prachtig land!!
we genieten met volle teugen en zijn blij dat wij deze kans hebben gekregen om deze reis samen te maken.
we proberen zo snel mogelijk weer iets hierop te zetten zoals foto's etc.
dikke afrikaanse kussen en een drukkie!!
maartje & nienke
-
23 April 2010 - 18:28
Myleen:
dit klinkt absoluut niet verkeerd! geniet ervan he mama!
hopelijk komen je snel terug en kunnen wij ook snel een keer van dat rare land genieten.
spreek je snel!
dikke kussie en een huggie!
love you! -
23 April 2010 - 18:46
John:
Het is wel duidelijk dat jullie een goede tijd hebben, tussen de klapstukken en tjakalaka's. Ben nu al benieuwd naar de foto's en verslagen van al die mama's en hun aanhang. Hou je haaks en blijf volop genieten. X -
23 April 2010 - 20:36
Patrice:
Mijn God! Wat een programma!Jullie kunnen concureren met Amerikanen die Europa bezoeken. En wat een hoop mama's. Wat zijn het een prachtvrouwen. Gelukkig hebben jullie voldoende beeldmateriaal om het straks allemaal nog eens rustig te bekijken. Wat een hoop nieuwe ervaringen. Have fun! -
24 April 2010 - 06:46
Luci:
lieve, lieve mama en nien.
Dat wil ik ook wel eten "tjakalakka" :)
Fijn dat jullie het zo leuk hebben daar!!
Ik heb er nu al zin in om daar ook heen te gaan:D
Dat er zoveel verschil in het leven daar kan zitten...
heeeeeeeeeeeeeeeeeele dikke nederlandse kus, en een knuffel
Luci -
24 April 2010 - 19:18
Mam Muts.:
Hoi lieverds, Wat een programma en wat een mamma's !!!!!!!.Met veel interesse gelezen,ook pap natuurlijk.
Geniet ze en neem alles goed in je op !!!
Liefs pap/mam. Carla
/Dré -
25 April 2010 - 08:25
Daniela:
Wat een mooie reisverhalen. Jullie spreken na een paar dagen al goed Zuid Afrikaans, leuk taaltje. Bijzonder om al die mamma's te ontmoeten, met ieder hun eigen verhaal. Veel plezier nog en baie dankie voor het verslag, groetjes Daniela -
26 April 2010 - 08:18
Ted:
wauw, wat leuk om te lezen!! ben benieuwd naar de foto's. dan krijg je nog een beter beeld van al jullie belevenissen. Tof dat jullie dit met z'n tweetjes doen. Uit ervaring weet ik dat het moeilijk is om alles wat je ziet en meemaakt over te brengen op de thuisblijvers. Nu heb je altijd een maatje die ook alles heeft gezien, geroken en beleefd.
succes enveel plezier!!!
liefs en zoen voor allebei.
ted -
26 April 2010 - 11:08
Nicole Habes:
vriendelijkheid,townships, met plastic ovetrokken meubelen, rooibos, luie mannen...hoe herkenbaar!
geniet, geniet
...soentjies & drukkies,
nicole
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
