darling and her darlings!

Darling

Maandagochtend kaapstad:
Na een ontbijt met natuurlijk eieren (gebakken in een plas zonnebloemolie), cornflakes en rooibosthee vertrekken wij voor ons bezoek aan Darling. Daar ontmoeten wij twee kamamma’s….we hebben afgesproken op Evita’s Perron. Deze plek is genoemd naar een travestiet uit Darling die kook boeken schrijft.
De tocht naar Darling is via de westcoast. De wegen zijn stil. Zelfs bij de robots (de stoplichten) zijn weinig mensen die spullen aan je raam proberen te verkopen. Naast de weg lopen mensen afkomstig van de townships op weg naar hun werk. Veel kloppen bij mensen aan en vragen of ze werk kunnen doen een soort heitje voor karweitje ;). We komen langs een klein township in de buurt van Atlantis. Ondanks dat het allemaal shacks zijn (maart had het steeds over Schreks…..Ebrahim moest daar steeds heel erg om lachen en zal steeds als hij langs de townships rijdt aan Maart moeten denken!!) zien sommige er toch mooi uit. Blauw, roze en zeegroen steken mooi af tegen de blauwe lucht. Dit township ligt tussen de bomen waardoor er mooie schaduwen ontstaan. Ik vraag Mandisa te stoppen om wat foto’s te maken. Ze kent hier geen mensen dus ze is er niet dol op. Het is niet veilig….ze stopt wel en blijft naast mij meerijden. Ik neem 2 foto’s en stap weer in. …het gekke is dat maart en ik ons nergens onveilig voelen. Het is wel gek om al een week als enige blanke in een totaal zwarte leefgemeenschap te worden opgenomen.
Darling is een klein toeristisch plaatsje waar het leven voortkabbelt. Twee goed verzorgde vrouwen zitten aan een picknicktafel op ons te wachten. Hartelijk worden we begroet…..”ik dacht er twee man zou komen man” wat een leuke taal is afrikaans…..en wat een levenslust hebben de zuid afrikaanse vrouwen…..heerlijk….. voor het eerst stellen ze voor om koffie te drinken. Heerlijk een cafe latte na al het gemberbier, mangojuice,water, rooibosthee. Yvi rijdt ons naar haar homestay. Ze heeft een gezellig huis, donker maar netjes verzorgd. De charme van haar homestay zit in haar tuin. Ze heeft een sinaasappelboom en mooie hoekjes om te zitten. Ze is er trots op. Zoals gewoonlijk moeten we weer haasten naar de volgende afspraak. We gaan lunchen bij Sheryl maar ze wordt door iedereen baby genoemd.
Baby haar homestay is echt in de township. Donkerrode zandweggetjes brengen ons naar haar witte huisje omringt met een zeegroen houten hek. In de deuropening staat baby…..it’s a big one. Baby blijkt een enorme vrouw met alles erop een eraan. Ze drukt ons aan haar borst en is blij dat we haar homestay komen bezoeken. In de zit -en tevens eetkamer staan de hartmann tuinmeubelen keurig voor ons gedekt. Op een aparte tafel staan verschillende schotels met rijsslaai (rijstsla), kip met champignons, zoete aardappel en groente met kaas. Het ziet er prachtig uit. Haar man heeft het huis uitgebouwd. In 1 van de kamers zitten twee schattige kleindochters…..zij hebben nog nooit een blanke in hun huis gezien. Zachtjes wrijven ze over Maartjes huid om te voelen of er verschil is. Na een kort gebed mogen we weer eten:). Wat een gave is het om met zo weinig mensen zo hartelijk en gastvrij te ontvangen. Jamy de oudste kleindochter van Baby wil met mij mee naar huis. Ik zou het zo doen wat een geweldig kind….zou wel meteen een afspraak bij de tandarts moeten maken want het melkgebit heeft denk ik niet eens meer de kans om eruit te gaan vallen. Iedereen ziet er schoon uit maar aan dat soort dingen zie je dat geld schaars is.

Met pijn in ons hart nemen we afscheid van Darling en haar Darlings!! De terugweg rijden we langs Ijzerfontein. Een mooi plaatsje met prachtige huizen aan de baai. Mandisa zet ons uit de auto om wat foto’s van het strand te maken en rijdt weg op zoek naar de haven waar ik ook graag heen wil. De zoute lucht is heerlijk en voor een kwartier hoeven we even geen engels te praten. Wij dromen en denken zelfs in het engels. Bij terugkomst in de auto mis ik mijn tas met geld, paspoort, telefoon en nog wat spullen die je goed kan missen……hij ligt nog midden op het strand….ik word ook nooit volwassen.

Zoals afgesproken zet Mandisa ons af bij margy (hoofd van Dreamcatcher Foundation). Zij zal ons vanavond naar the waterfront brengen. We gaan sushi eten. Als wij in haar auto stappen blijkt dat zij ons niet naar de waterfront wil brengen en zij meegaat!!! Whhhhhaaaaahhhhhh. Maart zegt meteen Oke….en ik baal achterin als een stekker en tel tot 10(0). Tot overmaat van ramp is HAAR sushibar in een winkelcentrum …een soort hoog catherijne….gezellig een avondje uit. De sushi was goe!! Do you want a dessert? Ik zou maart helemaal gek maken als ik ja zou zeggen…..ik besluit de rekening te vragen. Met tuutende oren liggen we in bed…………….en toen was het stil. Sleep well Darling!