tafelberg en khayelitsha

Tafelberg en Khaylitsha
8.00 wake up call, ontbijt met 1 ei vandaag. Linda (hulp van Mandisa) is al weer druk in de keuken en in de tuin zijn twee mannen bezig. Het weer is goed voor een bezoek aan de Tafelberg, onze eerste echte toeristische attractie. Voor het eerst in een week zien we weer veel witte mensen op een berg. Wat een andere mentaliteit….wij voelen ons eigenlijk best thuis tussen de zwarten. Bovengekomen heb je een geweldig uitzicht op kaapstad, camps bay, lions head, devils peak…..on top of the World. We genieten van de uitzichten en een Cafe Latte!! We kopen nog wat souvenirs en maart wil betalen….creditcard weg…..stress. Gelukkig zat hij in mijn tassie!!
Oh alweer 12 uur dan moeten we ons haasten voor het bejaardenhuis in khayelitsha. Mandisa scheurt behendig door de stad. Naast en aan de weg werken veel mannen…..maar nu weer even niet….ze liggen gewoon te pitten naast hun vuilniszak of schep….het zijn de vrouwen hier die het geld moeten verdienen!! Als wij het township inrijden komen we langs een kapper. Is een halve schuur die aan de voorkant open is. Tegen de achterwand zit een spiegel geplakt. In de kapperstoel zit een klein donker ventje met haren als een welpie en rechts van hem a BIG mamma met krulspelden onder een droogkap aan elkaar geplakt met tape. Als ik hem een cooldrink geef mag ik wat foto’s maken. Hij had het wel fijn gevonden als ik eerst een afspraak had gemaakt….dan had hij een beetje opgeruimd…typerend voor deze mensen. Ze hebben niet veel maar ze maken er het beste van.
Het ouderenhuis is een mooi verzorgde bungalow in helder blauw. bij binnenkomst sta je meteen in de kamer waar 20 ouderen aan 3 tafels zitten te eten. Ze zijn verheugd over ons bezoek. Ze wonen er met elkaar maar leven alleen. Ze lijken niet veel met elkaar te delen. Iedereen op zijn eigen eilandje. Er zijn 3 tafels en aan elke tafel zit 1 rochelaar. bij elke hoestbui schieten de rijstkorrels vrolijk om mijn oren terwijl maart veilig in een andere kamer de matrone zit te interviewen. Een van de vrouwen moet zo hoesten dat zij alles laat lopen….er wordt gewoon een handdoekje onder haar stoel gelegd……eet smakelijk!!
Maart en ik willen graag nog langs de shacks lopen. Mandisa belt een vriend die ons kan rondleiden. Zelf blijft ze in de auto. Bij een aantal mensen worden we binnen gevraagd. Aan de ene kant van de weg hebben ze stromend water en een wc aan de overkant moeten ze naar een centraal punt om water te halen en moeten ze naar een gezamenlijke wc op straat. De kamers zijn 3x3 en daar staat in iedergeval een tv in. Het is ons duidelijk geworden dat om 17.00 de straten “verlaten” zijn omdat dan de soapie de zevende laan is. Alle afrikaanse vrouwen kijken. De straatjes tussen de shacks zijn onverhard en bedekt met fijn strandzand. Overal spelen kinderen en hangt de was kletsnat aan de lijn. Een vrouw met een shirt met gaten, precies op de hoogte van haar tepels, vraagt ons binnen in haar shack. De wanden zijn beplakt met melkverpakkingen of in een frisse kleur geel of groen geschilderd… ziet er best leuk uit…..als je er niet zelf hoeft te wonen! Bij de deur hangt een apparaat van de electriciteit. Om de zoveel meter staat een paal met electriciteitsdraden….iedereen kan electriciteit prepaid kopen. Voor dat bedrag krijg je stroom …..is je tegoed op….licht en tv uit! Het voordeel hiervan is dat je als je geen geld hebt kan besluiten zonder stroom te leven…de schulden lopen zo niet op. Het is ongelooflijk om te zien hoe blij en vrij de kinderen hier allemaal zijn. Ze vragen van alles en lopen met je mee…..we zouden ze allemaal wel willen meenemen!
Oh jee, alweer 14 uur ….we hadden al aan de waterfront moeten zijn. Weer te laat…Ebrahim bellen…we komen eraan. We spreken af bij Mugs and Bean. Als we aankomen loopt hij al zenuwachtig heen en weer. Het is leuk om elkaar weer te zien. We lunchen buiten in de zon. Onze bestelling, 2 cola een appelsap, tosti en een salade wordt 4x gechecked dan weten ze het zeker …..het klopt. Hij komt nog even vragen of we een medium of large cola willen…..doe maar medium Uiteindelijk krijgen we een large …..it’s the same price :)
Na snel wat boodschappen en onze blog bijwerken moeten we alweer haasten om op tijd bij Mandisa te zijn om mee te gaan naar de kerkdienst van haar man Ronnie. Hij is priester in een kerk in Khayelitsha. Ebrahim vraagt onderweg steeds de weg….hij vraagt liever 10x te veel dan 1x te weinig….zit ook wat in…….maar de weg in de shoppingmall is niet heel ingewikkeld. Nadat hij een aantal x zijn parkeerkaart in de verkeerde gleuf heeft gedaan kunnen we eindelijk betalen en naar de auto….tenminste als hij nog zou weten waar hij hem heeft neergezet. Het moet iets zijn van C1. Aan zijn lichaamstaal kunnn we zien dat hij niet meer weet waar hij is binnengekomen. Zenuwachtig kijkt hij rond en wij hebben de slappe lach…..de kerkdienst hebben wij al weer uit het programma geskipt.
Hij gaat het vragen aan een parkeerwacht…opeens herinnert hij zich dat hij een carwash had gezien….hij mompelt iets van tata….ik begrijp er niks van . uiteindelijk vinden we de auto het is een grijze nissan tata. Kerkdienst kan toch nog in het programma worden opgenomen. Snel het filmapparaat opladen, jurkje aan en gaan met die banaan. We halen de schoondochter van Mandisa op uit haar township….en vervolgen onze weg. Op de snelweg lopen mensen, rijden fietsers en steken mensen over tussen het verkeer dat met 120km per uur rondscheurt . We zijn dan ook niet verbaasd dat er onderweg leen dode onder een laken ligt en dan zijn we bij de kerk AMEN…..nou ja kerk het is een soort circustent. …..een ongelooflijk lawaai waait naar buiten. Er wordt geklapt en gezongen….ze hebben niet op ons gewacht:). Het ziet er letterlijk zwart van de mensen maar helemaal voorin zijn stoelen voor ons vrijgehouden. Het voelt gek om als witte daar binnen te lopen. Je voelt je een indringer in hun cultuur. Ronnie gilt en roept van alles door een microfoon en iedereen antwoord volmondig met AMEN! Dat doen wij dus ook maar. We bidden en zingen wat af en dan wordt het tijd om de duivel te verdrijven. Een aantal slachtoffers melden zich . hardhandig worden zij bij hun voorhoofd gepakt. Sommige worden zo agressief dat ze vastgehouden moeten worden. Ze schoppen en slaan en uiteindelijk valt een vrouw zelfs flauw. Ze blijft doodstil op de grond liggen …..niemand lijkt zich om haar te bekommeren. Maart en ik vinden het indrukwekkend en heftig tegelijk. Als de vrouw weer wat leven begint te vertonen komt er opnieuw een handoplegger naar haar toe en schudt weer aan haar hoofd. Uiteindelijk laten ze haar met rust…pff AMEN!!